این هفته درباره عبارت «بسم‌الله الرحمن رحیم» دعا می‌کنیم
وقتی مسلمانان می‌گویند: «بسم‌الله رحمن الرحیم»، همهٔ مسلمانان و بسیاری از مسیحیان نمی‌دانند که این جمله ریشه در کتاب‌مقدس دارد. این عبارت ناشی از تاثیرات اولیه یهودیت و مسیحیت بر محمد است. نمونه‌‌هایی از این عبارت را در کتاب‌مقدس با چنین ترکیبی می‌بینیم: خدای رحیم و فیّاض (خروج ۶:۳۴)؛ تو خدای رحیم و فیاضی (مزمور ۱۵:۸۶، ۸:۱۰۳، یعقوب ۱۱:۵)؛ رحمت و دلسوزی (لوقا۷۸:۱). پس این جمله‌ای اسلامی نیست و ایمانداران به کتاب‌مقدس، نباید آن را ابداع مسلمانان بدانند و به این خاطر از آن استفاده نکنند!
دعا
خدای رحمان و رحیم، پدر ما در آسمان، جلال و شکوه متعلق به توست. تو نورت را به واسطهٔ عیسای مسیح خداوندم بر دل من تاباندی. شکر! شاکر تو هستم. به همین خاطر است که مسلمانان را به حضور تو می‌آورم. اگرچه تو را رحمان و رحیم می‌خوانند، ولی هرگز عمق رحم و شفقت تو که بر صلیب مسیح تجلی یافت را درک نکرده‌اند.
میل شناختن عیسی و تجربه کردن قدرت احیاگرش را به آنها عطا کن. آنها را از روح‌القدس پر کن. آنها را تشویق کن تا برای آوردن دیگران به پادشاهی تو، فعال باشند.
من را نسبت به مسئولیتم جهت بی‌وقفه دعا کردن برای آنها صادق بگردان و برای اعتماد به معجزات خود میان مسلمانان تقویت کن.
بر تو خدای قادر مطلق، که در محبت و شفقت پدر ما شدی، پیوسته جلال و شکوه و حرمت و قدرت باد، تا ابدلاباد. آمین.
وعده
«به جوشش غضبی لحظه‌ای روی خود را از تو پوشاندم، اما با محبت جاودانی بر تو شفقت خواهم کرد.» (اشعیا ۸:۵۴).