جمعه ۲۱ جولای ۲۰۲۳

جمعه ۲۱ جولای ۲۰۲۳

این هفته در مورد مفهوم اسلامی تقیه دعا می‌کنیم

مفهوم تقیه به مسلمانان اجازه می‌دهد تا غیرمسلمانان را فریب دهند. این کلمه به معنای منحرف کردن، دورویی یا زرنگ‌تر بودن است.[1] پس فردی مسلمان که به خاطر دین خود احساس خطر می‌کند،‌ می‌تواند هر چیزی که باعث به خطر افتادن او می‌شود را انکار کند، حتا ایمانش را.[2]

تقیه بر اساس آیات قرآنی‌ای همچون: «مؤمنان نباید کافران را به جای اهل ایمان، سرپرست و دوست بگیرند… مگر آن که بخواهید به سبب دفع خطری که متوجه شماست از آنان تقیّه کنید.» (سورهٔ آل عمران آیهٔ ۲۸)
مفسرین مسلمان این آیه را چنین تفسیر می‌کنند:
۱. «اگر شما مسلمین، تحت حکومتی غیرمسلمان زندگی می‌کنید و از امنیت جان خود بیمناک هستید، به نحوی رفتار کنید که گویی به نامسلمانان وفادارید … حینی که تنفر خود را از آنها پنهان می‌کنید.»[3]

۲. وقتی مسلمانی از شرارت نامسلمان هراسان است، می‌تواند خود را با حفظ ظاهر، مصون دارد.[4]

۳. «بگذار به روی برخی از آنان لبخند بزنیم، در حالی که در دل، آنها را لعن می‌کنیم.»[5]

پس مسلمانان می‌توانند مانند غیرمسلمانان رفتار کنند و حتا ادعا کنند که مسیحی‌اند تا خود را مصون نگه دارند!

دعا

خداوند عیسای مسیح، نور عالم، راه و حقیقت و حیات، می‌پرستیمت و می‌ستاییمت. دل‌های ما نالان است برای مسلمانانی که تو را خداوند پرجلال و منجی‌ نمی‌دانند.
شگفت‌زده‌ایم که این تعلیم بخشی از مذهب آنهاست. ما وسوسه‌ می‌شویم که آنها را به خاطر حیله گری مذهبشان  رد  کنیم. ما را ببخش خداوندا! کمکمان کن تا برای مسلمانان با دلسوزی شفاعت کنیم.
تو به دنبال صداقت، حقیقت و کرامتی (مزمور ۶:۵۱). دعا می‌کنیم برای آنهایی که دیگران را فریب می‌دهند. آنها را به خود نزدیک کن و دل آنها را با حضور الهی خود تشویق بنما. آنها را به دست خود به سوی صلیب هدایت نما، رحمت خود را بر آنان بباران و به آنها کمک کن تا فیضت را احساس کنند.
هنگامی که مسلمانان نوایمان انجیل را بشارت می‌دهند، آنها را از شجاعتی که هرگز نشناخته‌اند پر کن. در نام عیسی دعا کردم. آمین.

وعده

«اگر در کلام من بمانید، به راستی شاگرد من خواهید بود. و حقیقت را خواهید شناخت، و حقیقت شما را آزاد خواهد کرد.» (یوحنا ۳۱:۸-۳۲)

[1] هانس وِیر، ص ۱۲۸۲

[2]دکتر سید طامر عمیدی، تقیه در جهان‌بینی اسلامی (به زبان عربی)، ص ۱۱

[3] الطبری، ۹۲۳

[4] تفسیر ابن کثیر، ۱۳۷۳

[5] ابو دردا، یکی از همراهان محمد